Rozdział XV czyli WAGs nie takie znowu złe

            Dwa tygodnie później, zgodnie z planem w Paryżu miał się odbyć finał Champions League. Młoda farmaceutka wzięła 2 dni wolnego, aby towarzyszyć ukochanemu i ich przyjaciołom z Camp Nou.

            Po zakwaterowaniu się w hotelu i rozpakowaniu, 28-letni Brazylijczyk poszedł do pokoju swojej dziewczyny.

- I jak ci się podoba, kochanie? – zapytał muskając jej usta i siadając obok niej na łóżku.

- Jest ok. Ale wieży Eiffela jeszcze nie widziałam…

- Wiesz, zaraz mam trening, więc zaprowadzę cię na dół do dziewczyn i, nie wiem, może na jakieś zakupy się wybierzecie?

- Do jakich dziewczyn? – zapytała zdziwiona.

- Drugim samolotem przyleciały WAGs – wyjaśnił.

- No ok, ale co ja mam niby z nimi wspólnego i czemu mam iść z nimi na zakupy?

- A no to, że teraz, jak już jesteś moją dziewczyną, to chcąc-nie chcąc należysz do grupy żon i dziewczyn piłkarzy, kochanie – złożył na jej ustach namiętny pocałunek.

- Hmm… - zamyśliła się – A może ja nie chcę należeć do tej grupy?

- Uwierz mi, chcesz. – powiedział i pogłaskał ją po policzku – Po pierwsze: dziewczyny są miłe i fajne. Przekonasz się jak je poznasz. Po drugie: Shak już od jakiegoś czasu chce cię poznać, bo Piqué coś jej o tobie nagadał. Po trzecie: z tej grupy już nigdy nie wyjdziesz. Możesz jedynie awansować z „G” na „W”. Za bardzo cię kocham – powiedział kokieteryjnie.

- Oj, dobra. Pójdę.

- Po obiedzie mamy trochę wolnego czasu, więc zabiorę cię na romantyczny spacer, stoi?

- Ok.

            Para namiętnie się pocałowała, Lilka zabrała torebkę i zjechali windą na dół, gdzie czekały WAGs w towarzystwie swoich facetów. Wszystkie były idealnie przyszykowane. Na widok młodej farmaceutki, piłkarze natychmiast się podnieśli i podchodzili do niej ze swoimi wybrankami. Dziewczyny się poznały, chwilę pogadały, a chłopcy udali się razem z Xavim na trening. Chwilkę później znowu podeszła do niej Shakira i zaproponowała wspólne zakupy z Antonellą – narzeczoną Messiego.

- Przecież nie będziemy siedziały w hotelu cały dzień! – namawiała Antonella.

- Poznamy się bliżej. Geri opowiadał mi mnóstwo rzeczy na twój temat – wtórowała jej Kolumbijka.

- No dobra, w takim razie chodźmy. A znacie tu w ogóle jakieś fajne sklepy?

- Pewnie! – wykrzyknęły razem koleżanki.

            Najpierw udały się do drobnych (ale to nie oznacza wcale, że tanich) butików. Spędziły w nich jakieś 2 godzinki. Następnie poszły na cudowne frappe i croisanty. Kolejne na ich celowniku znalazło się ogromne centrum handlowe, w którym spędziły jedyne 4 godziny. W trakcie shoppingu panie dobrze się poznały. Dużo rozmawiały, opowiadały o sobie, o swoich partnerach, a Antonella i Shakira często wspominały o swoich dzieciach. Powiedziały Lilianie, że dziecko, to największy z możliwych darów od Boga, przy czym uśmiechały się tajemniczo i puszczały sobie oczka.

            Po jakże wyczerpującym zajęciu kobietki, obładowane mnóstwem toreb z zakupami – do tego stopnia, że ledwo we trzy zmieściły się do taksówki – powróciły w szampańskich nastrojach do hotelu, gdzie zaraz mieli się zjawić panowie.

            Polka udała się do swojego pokoju, jeszcze raz przejrzała zakupione ciuchy i buty, a za jakieś pół godziny usłyszała głośne kroki na korytarzu – zawodnicy wracali z potreningowego obiadu.

- Ej, a tobie się przypadkiem pokoje nie pomyliły? – zapytał ktoś na zewnątrz, śmiejąc się.

            Wtem do pokoju Fox ktoś zapukał. Dziewczyna otworzyła drzwi i wpuściła do środka Neymara.

- Hej, kochanie. – przywitał ją serdecznie – Jak tam zakupy? – zapytał, po czym rozejrzał się po pokoju zastawionym torbami i dodał – Widzę, że dobrze…

- Tak. – uśmiechnęła się – Kupiłam kilka fajnych rzeczy, a Anto i Shak są świetne, miałeś rację – po czym go delikatnie pocałowała w policzek i rzuciła się na posłane łóżko.

- One też się tak obkupiły? – a widząc, że jego ukochana kiwa twierdząco głową, dodał – To wy chyba miałyście lepszy trening niż my – pokazał garnitur swoich śnieżnobiałych zębów w bardzo szerokim uśmiechu.

Położył się z głową na brzuchu partnerki. Ta zaczęła czochrać jego włosy, a po chwili Brazylijczyk zapytał:

- Wiesz, zastanawiałem się skąd masz ten łańcuszek. Nigdy się z nim nie rozstajesz… – wskazał na złoty wisiorek spoczywający między obojczykami Polki – Jest złoty, więc sporo kosztował i ten, kto ci go podarował, musiał cię bardzo kochać.

- Mhm. Nad życie. – dodała, a widząc posmutniałą minę swego towarzysza, postanowiła wyjawić mu pochodzenie owej błyskotki – Dostałam go na siedemnaste urodziny od babci i dziadka. Nie jest to w żadnym wypadku prezent od mojego byłego.

- To dobrze. – uśmiech pojawił mu się na twarzy – A swoją drogą, dlaczego akurat puzzel?

- Bo oni są bardzo ważnym elementem mojego życia. Sama wybierałam zawieszkę – pogłaskała go po policzku.

- Też bym kiedyś chciał zostać takim puzzelkiem… - westchnął ciszej, ale Lila to usłyszała. Podciągnęła jego głowę, popatrzyła mu prosto w oczy i powiedziała:

- Już jesteś – para namiętnie się pocałowała.

            Chwilę po tym napastnik udał się do pokoju, który dzielił z Alvesem, aby się odświeżyć i przygotować na obiecany wcześniej spacer.

            Lilka założyła kolorową sukienkę przed kolano, związała włosy w wysoką kitkę i już była gotowa do wyjścia.

            Przeszli kilkoma alejkami aż znaleźli się (gdzież by indziej?) pod wieżą Eiffela. Farmaceutka zaniemówiła.

- Chciałaś zobaczyć wieżę – powiedział i objął ją w talii.

- Tak, dziękuję, że mnie tu przyprowadziłeś – pocałowała go – i że jesteś.

- Będę zawsze tam, gdzie ty, bo cię kocham i jesteś najważniejszą kobietą w moim życiu – mówił cały czas patrząc jej głęboko w oczy.

- Kocham cię – odpowiedziała pełnym miłości głosem; chwilę się tak w siebie wpatrywali, aż w końcu da Silva zabrał głos.

- Zrobimy sobie pamiątkowe zdjęcie?

- Pewnie – odpowiedziała, kiedy ten wyjął telefon i zrobił im romantyczną fotkę z wieżą Eiffela w tle.

- Dobra. Chodź, idziemy na górę – złapał ją za rękę i poszli.

            Widoki były przecudne. Wracali do miejsca zakwaterowania trzymając się za ręce. Nie trzeba było być Sherlokiem Holmesem, żeby zauważyć, że tę dwójkę łączy gorące i bardzo silne uczucie. Oboje byli pewni, że chcą spędzić ze sobą resztę życia (a byli przecież tacy młodzi).

***********

            Mecz zaczął się dla zarówno piłkarzy, szkoleniowców jak i fanów FCB dosyć nerwowo. Była dopiero piąta minuta finału Ligii Mistrzów, a przeciwnik już zdobył gola, wprawiając tym w osłupienie znaczną część widowni.

            Antonella, Shakira i Liliana, ubrane w klubowe koszulki, otworzyły ze zdziwienia oczy. Zaczęły się denerwować, ponieważ od dwudziestu minut wynik pozostawał bez zmian. Na szczęście chłopcy ogarnęli się, zaczęli stwarzać więcej sytuacji bramkowych, a po świetnym podaniu Leo, Munir strzelił wyrównującego gola. Niestety nic więcej nie udało im się w pierwszej połowie uzyskać.

            Po przerwie gracze Dumy Katalonii wyszli na płytę boiska z bojowym nastawieniem. Przeciwnik zaczął faulować. Ale „nasi” jakby dostali skrzydeł. Budowali akcję za akcją, bombardowali pole bramkowe przeciwnika. Byli zdeterminowani. W końcu to był przecież finał Champions League. Starania te nie okazały się bezowocne. W 51. minucie gola strzelił Neymar Jr., w 63. (po dośrodkowaniu Piqué) Messi, a zmieniony Tello w 89. przypieczętował zwycięstwo.

            Trybuny, na których siedzieli culés oszalały. Również WAGs się cieszyły. Chłopcy w końcu odebrali upragniony puchar, w powietrze poleciało confetti, a z wielu gardeł sączyły się słowa „El cant del Barça”. Dla wielu był to wymarzony wieczór – oczywiście nie dla przeciwnika bordowo-granatowych – ci płakali. Jednak nie można powiedzieć o tym spotkaniu, że nie było świetnym widowiskiem sportowym.

            Niektóre z tzw. grona „żon i dziewczyn” zaraz po meczu udały się do hotelu, ponieważ były zmęczone a nazajutrz z samego rana miały samolot do Barcelony. Tym razem Lila leciała z nimi.

            Jednak Ana, Shaki oraz nasza główna bohaterka udały się w stronę szatni, gdzie czekały na swoich ukochanych. Piłkarze z ogromnymi uśmiechami na twarzach wyściskali, wycałowali swoje partnerki, po czym całą szóstką udali się do pokoi. Teraz nie było już ważne, kto z kim był zakwaterowany. Po wygranej chłopcy mogli zostać w towarzystwie swoich dam serca.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

******

Hej, dziubaski! ;*

Przychodzę do Was z kolejnym rozdziałem.

Nie dzieje się zbyt wiele, ale to jest moje pierwsze opowiadanie, więc przywiązałam się do Liliany i Neymara Jr. i nie mam teraz serca komplikować ich życia.

Powstanie jeszcze kilka rozdziałów, a potem...

Startuję z nowym blogiem! :D

Nie zdradzę Wam szczegółów, lecz mam jednocześnie nadzieję,

że będziecie śledzić moje kolejne wypociny. :p

No i to by było chyba na tyle...

Trzymajcie się i komentujcie :)

Do następnego wpisu <33