Rozdział XVIII i mały słodziak

            Lot do Brazylii był bardzo długi i męczący. Po naszych bohaterów na lotnisko przyjechała Rafaella – siostra Neymara. Bardzo ucieszyła się na widok brata oraz serdecznie przywitała się z – jak ona to określiła – przyszłą bratową. Dziewczyny zdawały się nadawać na jednej fali, więc szybko się dogadały.

            Dom napastnika FC Barcelony zrobił na Fox wielkie wrażenie. Był wielki i bogato urządzony – a uwierzcie narratorowi, że kto jak kto, ale Lila dobrze się znała na urządzaniu wnętrz i wyczuła tu fachową rękę dekoratora. W budynku, na parterze znajdował się salon połączony z kuchnią i jadalnią, łazienka i pralnia, a no i oczywiście obok był garaż mieszczący trzy auta. Piętro wyżej znajdowały się dwa pokoje gościnne, pokój Daviego, biuro (tak jakby) oraz ogromna sypialnia. Każde z tych pomieszczeń posiadało swoją łazienkę i balkon. Ponadto w sypialni znajdowały się prowadzące na górę schody. Po wejściu ukazywały się dwie pary drzwi: jedne do siłowni (takiej domowej, nie jakiejś znowu ogromnej), a drugie do – i tu „ogromnej” to chyba zbyt małe słowo – garderoby. Za oknami malował się widok na przepiękny ogród, w którym nie zabrakło także jacuzzi i basenu.

- Wow – powiedziała, nie znajdując innego określenia na to, co przed chwilą zobaczyła.

- Podoba ci się? – zapytał, łapiąc ją w pasie.

- Tak, masz śliczny dom. Sam wszystko urządziłeś? – zapytała podchwytliwie, a chłopak podrapał się po głowie i delikatnie zarumienił.

- Rafaella skończyła kilka kursów i tak bardzo chciała się tym zająć, że jej pozwoliłem… Czuj się jak u siebie w domu, bo w sumie to jest już też twój dom – dodał po chwili z szelmowskim uśmieszkiem.

            Kolejny dzień miał okazać się dla naszej bohaterki bardzo stresujący – miała poznać synka swojego ukochanego. Przebierała się z dziesięć razy. A denerwowała do tego stopnia, że zapomniała o porannej kawie!

- Spokojnie, będzie dobrze. – uspokajał ją da Silva – Przecież to tylko dziecko. On ma dopiero dziewięć lat. Wrzuć na luz!

- No właśnie. To jest twoje dziecko! – usiadła mu na kolanach – A jak mnie nie polubi?

- Nie nastawiaj się w ten sposób. Chcę tylko, żeby mój pierworodny poznał wybrankę mojego serca. Ot i tyle. Poznasz go, zobaczysz, że to świetny, czarujący dzieciak. Czasem rozrabia, ale…

- Ma to po tatusiu – zakończyła za niego zdanie i pocałowała w usta.

            Jak się okazało, piłkarz miał w zupełności rację. Spotkanie udało się. <<Davii od razu polubił Lili. – prowadził ze sobą wewnętrzny monolog obywatel Brazylii – Może ma gust po mnie?... A wydaje mi się, że ona też go polubiła. Wszystko poszło tak, jakbym tego chciał.>>

            Liliana wydawała się być nawet zadowolona z faktu, że każdego kolejnego dnia pobytu w tym przepięknym kraju towarzyszył im mały da Silva. Świetnie się z nim dogadywała. Całą trójką taplali się to w morzu, to w basenie, chodzili na spacery, wariowali w wesołym miasteczku. Chłopiec zamieszkał u nich na czas ich brazylijskich wakacji. Bardzo się z tego powodu cieszył, a razem ze swoją ciocią – jak zaczął nazywać Lilkę – dużo gotował. Przygotowywali posiłki, piekli ciasta, robili domowe lody, a przy okazji dobrze się bawili.

            Dlatego też, gdy nadszedł czas powrotu do Barcelony, maluch się popłakał. Ale nie było innej opcji. Ney za dwa dni miał przejść badania, a potem zacząć treningi przed presezonem, zaś farmaceutka nazajutrz wracała do pracy w aptece pani Hernández. Mogli jedynie obiecać, że codziennie będą dzwonić do brzdąca.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ

***

Hej, robaczki :*

No więc skoro tak mnie parę osób prosiło...

No to proszę bardzo - kolejny rozdzialik dla Wa.s ;)

Z przykrością muszę stwierdzić, że teraz będą się pojawiać jeszcze krótsze niż ten wpisy... :(

Pojawią się jeszcze trzy króciutkie rozdziały i taki mini epilog.

Mam nadzieję, że nie będziecie mi miały tego za złe...

No i wielkimi krokami zbliża się finał, więc powoli trzeba się żegnać z Neymarem i Lilianą.

Ale żebyście mnie nie odarły ze skóry, to kolejne rozdziały będą bardziej romantyczne, że się tak wyrażę. ;)

W przyszłym tygodniu mam zamiar wystartować z nowym opowiadaniem.

Uporałam się ostatnio z moim największym problemem dotyczącym nowego bloga,

a mianowicie z pomysłem na tytuł kolejnej historii.

Tak więc mogę Wam wszem i wobec ogłosić, że moje drugie w "karierze" opowiadanie będzie nosiło tytuł....

"W poszukiwaniu szczęścia"

A, i jeszcze jedna sprawa zanim zniknę... W następnym wpisie wyjaśni się z kolei tytuł opowiadania, które właśnie czytacie. :p

Dzisiaj Wam nie zdradzę, dlaczego wybrałam na nazwę "Nigdy nie przestawaj się uśmiechać", ale możecie być pewne, że to nie przypadek. :D

No to co?

Ja się już żegnam na dziś.

Kiedy next?

To już zależy tylko od Was i od ilości komentarzy pod rozdziałem.

Jest dużo odsłon, a komentarzy niewiele :(

No, ale może to jakoś zniosę. ;)

Mam ferie i będę pisać, bo pojawił się u mnie kolejny pomysł. :D Jeszcze nie jest opracowany, ale to na razie zostawmy.

Najpierw doprowadzenie do końca tego opo i napisanie kolejnego. 

Trzymajcie kciuki za moją wenę, hehe. Pitbull pomaga <3

Trzymajcie się, słoneczka ;**

Koooocham <3