Rozdział XVI czyli gdzie by to upchnąć…

- I jak ci się podobał dzisiejszy mecz? – zapytał z ciekawością szczęśliwy jak nigdy Júnior.

- Był świetny! Dobra robota. – pogłaskała go po policzku – I piękna bramka.

- Z dedykacją dla ciebie – nawet jego oczy się śmiały.

- Och. Mój pierwszy finał Champions League na żywo, a już zadedykowano mi jedną z bramek. – pocałował chłopaka – Idę wziąć prysznic. Zaraz wracam.

- A, Lili?

- Tak?

- Dzięki, że zgodziłaś się założyć koszulkę z moim nazwiskiem. To wiele dla mnie znaczy – wyznał.

- Nie mogłam postąpić inaczej. A poza tym… Było mi z tym napisem do twarzy – rzuciła kokieteryjnie i zamknęła drzwi od łazienki.

            Polka szybko wzięła prysznic, nabalsamowała się, założyła dresowe szorty oraz stanik sportowy. No, tak mogła już iść spać. Neymar, który czekał na swoją kolej, w przejściu mocno chwycił ją za nadgarstki, przyciągnął do siebie i wpił się w jej usta na dobre kilka minut. Dziewczyna była zaskoczona, ale zadowolona tym przypływem namiętności. Z uczuciem pogłaskała go po „kaloryferze”, po czym klepnęła delikatnie w tyłek i kazała iść się myć. <<Moja królowa. – pomyślał – Nie wyobrażam sobie życia bez niej. Ona nawet w szortach i sportowym staniku jest sexy…>> - rozmarzył się.

            Zakochana para położyła się razem do łóżka. Długo rozmawiali, aż w końcu – tak jak na pierwszej rance – zasnęli w swoich objęciach. Z jednym jednak wyjątkiem – tym razem byli do siebie zwróceni przodem, a Lila opierała głowę o nagi tors przystojnego piłkarza…

            Następnego dnia dziewczyna musiała wstać wcześniej niż Brazylijczyk, bo miała też wcześniej samolot. Dziś nie wracała do Katalonii razem ze składem, ale z WAGs. Tydzień temu byłaby tym przerażona nie na żarty, ale teraz, kiedy je wszystkie zna i kiedy zaprzyjaźniła się Anto i Shak, nie zaprzątała sobie tym głowy. Wiedziała tyle, że będzie siedziała właśnie koło nowych przyjaciółek. Nic więcej jej nie interesowało.

- Hej – powiedziała z rana całując ukochanego na dzień dobry.

- Hej. – uśmiechnął się błogo – Która godzina?

- Ósma. – odpowiedziała – Muszę się spakować. Szczerze powiedziawszy, to nie mam bladego pojęcia, gdzie ja to upchnę – wskazała z zażenowaniem na wczorajsze zakupy i podeszła do nich, chłopak usiadł na łóżku i przetarł zaspane oczy.

- Nie trzeba było tyle kupować – skwitował.

- Da Silva! – wrzasnęła, a napastnik złapał jej przeguby i pociągnął do siebie w ten sposób, że wylądowała na jego kolanach.

- Uwielbiam to, jak wymawiasz moje nazwisko – i ciesząc się jak durny zaczął ją całować.

            Obsypał pocałunkami jej usta, potem policzki, szyję, obojczyki… Nagle dziewczyna mu się wyrwała.

- Ej! – zaprotestował jak małe dziecko, któremu za karę odbiera się zabawkę.

- No co? – zrobiła minę niewiniątka – Muszę obmyśleć jak to wszystko zmieścić, a ty mi w tym nie pomagasz, wręcz przeciwnie – rozpraszasz mnie.

- A jakbym ci pomógł z pomysłem na to?

- Zamieniam się w słuch.

- Ale najpierw musisz obiecać, że wrócisz do łóżka i jeszcze chwilę poleżymy – nalegał.

- Niech ci będzie, obiecuję, ale jeżeli powiesz coś głupiego, na przykład, że mam wyrzucić te ciuchy, to… - nie dokończyła.

- Spokojnie. – uśmiechnął się – Pomyślałem, że skoro ja mam tylko jeden dres, to możesz trochę swoich rzeczy podrzucić do mojej walizki. Dobra, a teraz chodź tu – poklepał łóżko.

            Polka szybko znalazła się obok niego. Leżeli tak nic nie mówiąc, tylko wpatrując się sobie w oczy i trzymając za ręce.

- Ney? – zaczęła nieśmiało.

- Tak, Lili?

- Wiesz, za jakiś czas będę musiała cię opuścić…

- Jak to?! – przestraszył się – Przecież mówiłaś, że mnie kochasz! – oburzył się.

- Kocham cię, głuptasie. – pocałowała go – Ale za dwa tygodnie jadę do Świeradowa. Na wakacje – podkreśliła.

- Ale jak to? Na wakacje? Beze mnie? – napuszył się.

- No wiesz, ty kończysz sezon dopiero za trzy tygodnie, a ja już kupiłam bilet, bo był tańszy…

- Może jestem w stanie ci to wybaczyć? – uśmiechnął się chytrze.

- A co musiałabym zrobić? – spojrzała na niego kokieteryjnie przygryzając dolną wargę.

- Poleć ze mną do Brazylii.

- Co?! – nie wierzyła własnym uszom.

- Ja opłacę ci bilet, spokojnie. Po prostu chciałbym, żebyś poznała moich rodziców, moją siostrę i Davii Luccę. Przy okazji zobaczyłabyś, gdzie się wychowywałem, pojechalibyśmy na stadion Santosu – wydawałoby się, że już wszystko miał dokładnie zaplanowane.

- Czy ja wiem? – Fox była niepewna – A może ty przyjedziesz do Polski?

- Ok. – odpowiedział bez wahania – Zrobimy tak. Ty pojedziesz, bo masz już samolot. Ja na drugi dzień po zakończeniu sezonu przylecę do ciebie na kilka dni, potem możemy gdzieś nad morze u was jechać, bo mówiłaś, że lubisz w takie jedno miejsce jeździć, a na koniec polecimy sobie na tydzień do Brazylii. Pasuje?

- Tak jest, szefie zamieszania – uśmiechnęła się uroczo, przyciągnęła do siebie napastnika i pocałowała go mocno.

- To jesteśmy umówieni – odparł radośnie.

***********

            Lot minął dziewczynom spokojnie. Dużo gadały – jak to kobiety. Po wylądowaniu każda udała się do własnego mieszkania. Chciały się odświeżyć po podróży i jak najlepiej przygotować na powitanie Blaugrany na stadionie.

            Drużyna była witana z wielką euforią. Sklepy, restauracje zamknięto. Cała ludność stolicy Katalonii oraz jej pobliskich miejscowości zebrała się, by przywitać przynoszących im chwałę zwycięzców.

            Po zrobieniu rundki autobusem, wygłoszeniu przemówień na Camp Nou, wzniesieniu symbolicznej lampki szampana piłkarze i WAGs poszli świętować. Bawili się w klubie do rana. Nieważne, że niektórzy (tu: nasza bohaterka) musieli iść rano do pracy.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

*******

Witam wszystkich! :D

Podrzucam Wam kolejny rozdział do poczytania, 

jakby się komuś nudziło :p

Eh... Muszę z przykrością stwierdzić,

że coraz to większymi krokami zbliżamy się do epilogu...

No cóż. Mam nadzieję, że mnie nie zabijecie :D

Piszcie, co sądzicie o tym rozdziale,

bo ja jakoś nie jestem z niego zadowolona :/

Pa, dziubaski ;***